Taniec współczesny ma swoją długą i piękną historię. Jednak nie miałaby ona szans zaistnieć, gdyby nie zagraniczny tancerze, którzy powołali do życia tę niesamowitą formę tańca. Jak to wszystko się zaczęło? Jak wyglądało w innych krajach? I jak pojawił się taniec współczesny w Polsce … o tym w poniższym materiale.
Taniec współczesny … charakterystyka
W Polsce funkcjonuje wiele szkół tańca, m.in. szkoła tańca w Szczecinie, Warszawie, Poznaniu, Katowicach, oraz niemal każdym większym mieście. Znajdziemy w nich przeróżne style taneczne zarówno o charakterze street dance, jak np. break dance, popping, locking, lub też bardziej klasycznym jak np. balet, taniec nowoczesny, new age oraz wiele innych. Jednak wśród wszystkich innych stylów tańca jeden posiada wyjątkowy charakter – taniec współczesny.
Taniec współczesny to styl tańca, który z jednej strony powstał w oparciu o ideę baletu, zaś z drugiej bazuje na indywidualnym podejściu do ruchu, kroków, muzyki, ubioru i całego tańca. W efekcie taniec współczesny może przybrać luźną formę pozbawioną odgórnie narzuconych zasad względem ruchu i muzyki, ale także posiada urok tańca klasycznego i estetyki baletu. Wykorzystując ciężar swojego ciała, oddech, grawitację oraz inne style taneczne, tancerze współcześni opowiadają historię pełną emocji zarówno tych pozytywnych jak i negatywnych. Wszystko za sprawą spokojnych i delikatnych kroków oraz żywiołowych i dynamicznych ruchów. A jak do tego doszło?
Taniec współczesny na świecie
Nauka tańca w Szczecinie oraz wszystkich innych miastach Polski ma swoją długą historię, która rozpoczęła się dawno temu. Oznacza to, że z wyjątkiem tańców narodowych, wszystkie inne rodzaje tańca pochodzą z zagranicy. Podobnie jest z tańcem współczesnym.
Historia tańca współczesnego sięga jeszcze przełomu XIX i XX wieku, czasów zdominowanych przez balet i taniec klasyczny. W tym czasie w kilku największych europejskich miastach grupka tancerzy próbowała oderwać się od sztywnych zasad i reguł narzuconych przez tancerzy klasycznych. Starali się oni stworzyć nowy rodzaj ruchu, kroków i ubioru, który charakteryzował się indywidualnym podejściem do tańca. Niestety Europa zdominowana była jeszcze przez taniec klasyczny, dlatego wszelkie innowacje były odrzucane i ignorowane.
Przełom nastąpił dopiero po 1930 roku, gdy nieuformowana forma tańca współczesnego trafiła do Stanów Zjednoczonych. Stylem tym zainteresowały się trzy niezwykłe kobiety szukające w tańcu własnej drogi – Isadora Dunca, Ruth St. Denis oraz Marta Grahama. Pierwsza dama była jedną z pierwszych kobiet-tancerek, która rzuciła szkołę oraz wszelkie nauki i zaczęła przyjmować własne postrzeganie tańca. Druga dama nazwana jest „pierwszą damą amerykańskiego tańca”, sięgając po zasady baletu, tańców amerykańskich oraz własnych pomysłów zaczęła tworzyć taniec współczesny. Trzecia dama natomiast postawiła na emocje i indywidualność uważając, że to one powinny być podstawą każdego tańca. Dzięki tym kobietom taniec współczesny zdominował niemal całe Stany Zjednoczony i trafił do Europy w nowej, odświeżonej formie wzbudzają zachwyt wśród europejskich tancerzy.
Taniec współczesny w Polsce
Taniec współczesny w Polsce jest na wysokim poziomie, na co wskazuje m.in. taniec w Szczecinie i działające w tym mieście szkoły tańca. Zanim jednak ta forma, tak dobrze rozwinęła się w naszym mieście, musiała przejść przez długą drogę.
Historia tańca współczesnego w Polsce zaczęła się w 1973 roku, wraz z datą założenia Polskiego Teatru Tańca – Balet Poznański. Jego twórca Conrad Drzewiecki pragnął stworzyć miejsce zrzeszające wybitnych artystów, solistów, tancerzy, muzyków i wybitne jednostki, które łącza miłość do tańca i sztuki. Tworząc swoje dzieła Drzewiecki sięgał po różne formy tańca, zaczynając od klasycznego kończąc na współczesnym, a także różne formy muzyki, od klasyki po muzykę nowoczesną. Artyście udało stworzyć się wiele niezapomnianych spektakli, takich jak „Ognisty ptak”, „Adagio na smyczki i organy”, „Krzesany” czy też „Yesterday”. Niestety lata 70. i 80. to ciężki okres w Polsce, w którym dominowała ogromna ignorancja na sztukę nowoczesną, ze strony władz i większości krytyków.
Kolejnym etapem rozwoju tańca współczesnego w Polsce było powstanie Śląskiego Teatru Tańca założonego w 1991 roku w Bytomiu. W przeciwieństwie do teatru Conrada Drzewieckiego, teatr w Bytomiu bardzo szybko zyskał sympatię władz, mediów i odbiorców. Wszystko za sprawą dziewięcioosobowej ekipy, która tworząc i realizując spektakl potrafiła wzbudzić zachwyt niemal we wszystkich odbiorcach. Powodem takiego zainteresowania były nie tylko nowoczesne choreografie, wyrazisty styl oraz nawiązania do tradycji, ale także szczegółowe dbanie o detale i świeże postrzeganie sztuki.
Taniec współczesny to jeden z najbardziej wyjątkowych rodzajów tańca, który może poszczycić się piękną historią zarówno w Polsce i za granicą. Taniec łączący w sobie klasyczne piękno baletu z innowacyjnym podejściem do sztuki, muzyki i tańca. Nic więc dziwnego, że styl ten cieszy się ogromnym zainteresowaniem niemal w całej Polsce i na świecie.